Kara Kafile | sayı: 17

 Kara Kafile 17 okumak için Tıklayın

Kara Kafile Cilt:3 Sayı: 16

Kara Kafile sayı:16 okumak veya indirmek için Tıklayınız 

Yasin Övüt | KALBİM

 

ah titreyen kalbim

ürkek ceylanların suya inişi gibi

tiryakinin biten son cigarası gibi

dokununca eriyen kar tanesi gibi

ağıtlerin hüzünlü girişi gibi

garibin gurbetteki özlemi gibi

günahkarların gizli "ah" edişi gibi

avcıdan kurtulan av'ın telaşı gibi

savaşın bitiminde, teğet geçen

kurşun gibi

idamlik babaya fırlatılan son bakış gibi

doluya maruz kalan ekin gibi

Eriyen karların suyu gibi

Akan çeşmenin gözü gibi

yabana atılan, yaralı yürek gibi

yok olan umut gibi

birazda güz gibi

titriyor kalbim

Lambada ki alev gibi

batıyor kalbim

Akşam güneşi gibi.

Mehmet Hanifi Korkmaz | ÇİZGİ

daha fazla susarsan 

kelimelerin delirtecek hayatı

bitmek bilmeyen yokuşlarda

yalnızca göğe bakarak 

gönlünü avutabileceksin 

ki sen yarım bir ağrıyla yürürdün 

toprak kokusuna benzeyen 

mevsimler karmakarışıktı

telaşlarımız birbirinden habersiz

insanlar galiba biraz

ervahsız toplu konut idaresiydi  

ve yaşamak 

bir tek sahibinin bildiği ağrılarla 

uzun soluklu 

yorgun yürüyüşler gibi

Aylin Özer | SU

 Çok yorgunum. Ülkem kadar çok! Suyun altında eriyip gitmek istiyorum. Gider borusundan geçip,

Mariana Çukurunun dibine kadar inmek, çok bilinmeyenli çukurun hiç bilinemeyeni olabilmek..

Alfabeye ×’den sonra yeni bir bilinmeyen eklenmeli..O da?

Su! Eşsiz bir ritim. Çok sevdiğim ve sözlerini bilmediğim bir şarkı. Bedenim bu melodiye tutsak.

Hatırlamak istemiyorum şarkının sözlerini ve verdiği sözleri. Geçmişi ve gözlerini de... Gözlerimin

ışığını usulca kapadım. Zamanın tik-takları omurgalarıma tek tek dokunuyor. Saniyeler sonra küvette

biriken su ayaklarımı gıdıklamaya başlıyor. Çoraplarım iyice ağırlaşıyor. Tutup çıkarmaya gücüm yok.

Dedim ya, ülkem kadar yorgunum... Sabun sa-de—ce var. Uzanıp almıyorum. Anılarım gibi.Biri

bilinçaltımda, diğeri lifin. İkisi de arınmam için gereksiz. Çünkü ben kirli değilim. Yalnızca yorgunum.

Suyu avuçlarıma dolduruyorum. Sürekli sürekli sürekli çeşmenin altında ellerim. Obsesif ya da psikoz hastası mıyım? Ama ellerimi göremiyorum. Sudan daha berrak olan bir şey görülebilir mi?

Üzerimdeki siyah elbisenin rengi yavaş yavaş solmaya başlıyor. Rengi her saniye biraz daha fazla griye dönüşüyor beyaz çoraplarımın. Çocukken annemin çoraptan yaptığı kuklalar geliyor aklıma. Şişman ve siyah kafalı kuklalar...Saçlarını annemle beraber yapmıştık Aşçı Tom’un siyah orlondan. Nerede acaba şimdi Tom Amca? O da babam gibi... Su çok güzel! Ilık ılık kanımı öpüyor. Ah hiçliğin müziği çok güzel! Sanki şarkımın sesini... Küvet önce pembe, sonra al bir renge dönüşüyor artık. Oysaki üzerimde kırmızı hiçbir şey yok! Çok uykum var! Bir koala gibi hissediyorum kendimi. Yorgun , uyuşuk ve tembel...

Okaliptusum su! Tüm ömrümü bu küvette bitiriyorum. Ülkem kadar yorgunum...Ülkem; her

yerim kadar kanlı. Ben su kadar ölü. Su; akıp giden zaman kadar soğuk...Donuyorum ama artık

hissetmiyorum. Su hiçlik, hiçlik su.

Mehmet Şevket Özhan | İSRÂ

Gece, günün uzun kenarı

Uzun bir isrâ sonu

İnsanın cebinde taşıdığı kısalan çocukluğu

Nihayeti asrî bir mezarlık ihlası

Zincirsiz kuyu sapasında veyahut lâmekân

Cebeci istiratgâhında

Asr sirayet edememekte zamana

Zaman engel yolcuya ve yolculuklara

Akıl çokça ölçüsüz

Akıl çokça sorumsuz

Akıl çokça haksız

Ve akıl çokça acımasız geride kalana

Seyrüseferde olana,

Gece dolaşana,

Eli açığa / ele avuca sığmaza...

Ümran Turgut | BİR GALATA RÜYASI